Het meeldauwjaar. Sommige mensen hier denken dat het niet bestaat. Het klimaat is veranderd, de regenjaren zijn een herinnering waar de oude mannen ons over vertellen, maar wij luisteren niet naar hen. Het probleem met meeldauw is dat tegen de tijd dat je het ziet, het al te laat is.
Serge, dat doen we hem niet aan. Hij komt uit de Rhône en in deze streken weten we dat hij alles kapot kan maken. De ziekte is gemodelleerd. Afhankelijk van elke regenval en de temperatuur, weten we dat het eraan komt.
Aan het einde van de winter raadde een bevriende journalist mij een oud boek uit 1930 aan, “Comment combattre le mildiou de la vigne”, van Joseph Capus. Ik kocht het, las het, volgde het: we beginnen de grond te behandelen, in infinitesimale doses, en we beginnen opnieuw na elke regenval of elke ploegbeurt. Een jaar van strijd, dankzij het tweewekelijkse weerbericht, dat ons zelfs in staat zal stellen om in de regen met koper te behandelen, voordat de grond doorweekt raakt.
Zes maanden van extreme droogte volgden. De oogst eindigt nooit, tot 17 oktober, wanneer de natuur het laatste woord geeft: 100 mm regen in een paar uur, een storm, maar gezond water. Clos des Fées 2018 is bijzonder aromatisch, met een verwarrend evenwicht dat maar één probleem zal hebben, om na 2017, een diamant door te geven. De tijd zal het leren