Een ligging

Verscholen in het uitgestrekte struikgewas en omheind door oude stenen scheidingsmuurtjes heeft Le Clos des Fées alles weg van een prachtige prentkaart. De tussen de machtige steeneiken slingerende wijngaarden zijn hier in vroeger tijden met de houweel in de kleiholtes van het moedergesteente aangelegd. De keien werden stuk voor stuk door mens of paard uit de wijngaarden gehaald en geduldig generaties lang vakkundig opgestapeld door wijnbouwers die dag in, dag uit gebukt gingen onder deze zware werkomstandigheden.

Zelfs de oudste bewoners van het dorp vertellen dat voor zover zij zich herinneren, de kronkelende wijnstronken altijd al «oud» geweest zijn. In de verte houden de nog veel oudere, steile en blauwe kliffen van Vingrau trots stand tegen de Tramontane, de koude noordenwind die zo nadrukkelijk zijn stempel op deze contreien drukt. Aan de voet van de nabijgelegen Pyreneeën schittert en flonkert de Middellandse Zee. Als het waar is dat de feeën tijdens de zonnewende in deze streek bijeenkomen om te dansen, gebeurt dat ongetwijfeld hier op deze betoverende en geheimzinnige plek.